Skąd wzięła się nazwa Karpacz? Czy w Karkonoszach znajdziemy nazwy "tatrzańskie"? Kogo nazywa się „pierwszą damą karkonoskich opowieści”? Kto ma więcej Karkonoszy? My czy Czesi? Gdzie w Karkonoszach miała staną olbrzymia pieczarka? To tylko niektóre z zagadek, jakie znalazły się w najnowszej książce Waldemara Brygiera i Anny Zygmy, zatytułowanej "555 zagadek o Karkonoszach". Aby poznać wszystkie tematy (zagadki) poruszone w książce, trzeba zatem przeczytać ich jeszcze 550!
Blisko dwie dekady minęły od wydania pierwszego srebrnogórskiego albumu „Srebrna Góra. Spojrzenie w przeszłość". Przez ten czas intensywnie poszukiwaliśmy kolejnych ilustracji i pocztówek, zdobywaliśmy nowe informacje o tym niezwykłym miasteczku i górującej nad nim twierdzy. Efektem naszych wysiłków jest album, który z przyjemnością oddajemy teraz w Państwa ręce: „Srebrna Góra. Zwierciadło czasu"
Dawno, dawno temu… – każde dziecko Wam powie, że tak zaczynają się wszystkie dobre opowieści. W tej książce znalazł się zbiór legend i historii powtarzanych szeptem, z ust do ust, przez zaaferowanych mieszkańców śląskich miejscowości położonych w pobliżu naszych pięknych, rodzimych zamków i pałaców lub pozostałych po nich ruin
Jak funkcjonował tajny zakład prowadzący strategiczną produkcję na potrzeby jednego z mocarstw zimnej wojny? Czy był zamaskowany głęboko pod ziemią i niemożliwy do wykrycia przez samoloty rozpoznawcze wroga? Czy jego załogę odizolowano od społeczeństwa? W przypadku obiektu, któremu na potrzeby toczącego się śledztwa nadano kryptonim J.G., rzeczywistość była zgoła odmienna. Zakład rozpoczął funkcjonowanie kilka lat po zakończeniu drugiej wojny światowej
Komiks autorstwa rysownika Michała Stawickiego oraz historyka Arnolda Kordasiewicza wydany został przez Urząd Miasta w Dzierżoniowie w nakładzie 10 tysięcy egzemplarzy na matowym kredowym papierze. Na 28 stronach komiks przedstawia historię Zakładów Radiowych od przybycia założycieli fabryki w 1945 roku, poprzez moment położenia kamienia węgielnego pod budowę nowego zakładu w 1964 roku aż do 2006 roku, czyli od produkcji telewizora „Tosca” do zakończenia działalności firmy Diora
Na spektaklu Och, Emil! świetnie bawią się wszyscy. Najmłodsza publiczność z zachwytem patrzy na małego rozrabiakę, który snuje coraz to ambitniejsze plany, a dorosła publiczność śmieje się do łez wspominając swoje własne perypetie z dzieciństwa. A i pewnie te całkiem niedawne, których bohaterami niewątpliwie są obecni na widowni podopieczni.
Istotną dla mnie kwestią było to, że wybrałam się na przedstawienie z autystycznym synem. W teatrze bywał już wielokrotnie, mimo to jednak nigdy nie jestem wolna od obaw, jak to tym razem wyjdzie. Nadwrażliwość na pewne bodźce (zwłaszcza ostre dźwięki i światło), a także zaburzona w pewnym stopniu komunikacja sprawiają, że nie zawsze sprawy przebiegają gładko i muszę liczyć się z prawdopodobieństwem, że konieczne będzie opuszczenie sali. Tym razem obaw pozbyłam się po pierwszych dwóch minutach.
Patrzyłam z podziwem na aktorów, którzy wciągnęli wszystkie dzieci w interaktywne zabawy z głównym bohaterem. Proste i melodyjne piosenki oparte na jednym motywie nie tylko urozmaicały fabułę, ale też szybko stworzyły wrażenie, że z Emilem i jego rodziną jesteśmy już doskonale zaznajomieni. Wspaniały moment nastąpił tuż po przerwie, kiedy dzieci siedziały już na swoich miejscach, a scena była jeszcze pusta - wszystkie dzieci spontanicznie zaczęły Emila wołać, tak jak wołałyby dobrego kolegę.
Na spektakl Och, Emil! wybrać się można z dzieckiem już od czwartego roku życia. A do którego...? Do dwusetnego! Już się nie mogę doczekać, aż z Emilem spotka się moja młodsza córeczka - a dla urozmaicenia wyślę ją na przedstawienie w towarzystwie dziadków, na pewno będą się bawić znakomicie.
Z przyjemnością muszę też zaznaczyć, że na pierwszym piętrze urządzona jest bawialnia dla dzieci, w której mogą przyjemnie spędzić czas w oczekiwaniu na rozpoczęcie przedstawienia, a także rozładować emocje w przerwie. Uwaga organizacyjna - należy uwzględnić, że w spektaklu jest przewidziana przerwa (nie ma tej informacji na stronie z repertuarem Wrocławskiego Teatru Lalek).