Diadem Polskich Gór - odznaka turystyczna

     17 czerwca 2013 roku Zarząd Oddziału Wrocławskiego PTTK ustanowił odznakę makroregionalną „Diadem Polskich Gór". Celem odznaki jest popularyzacja turystyki górskiej i krajoznawczej na terenie naszego kraju. „Diadem Polskich Gór" to zatem propozycja dla tych, którzy chcą systematycznie poznawać polskie góry. Odznakę uzyskuje się przez zdobycie najwyższych szczytów pasm i masywów górskich w Polsce, nie tylko w randze mezoregionów, lecz także wybranych mikroregionów. Regulamin odznaki wzorowany jest na regulaminach odznak „Korona Sudetów" i „Sudecki Włóczykij". „Diadem Polskich Gór" jest odznaką „otwartą": nie ma ograniczeń wiekowych, mogą ją zdobywać osoby niezrzeszone w PTTK, okres zdobywania odznaki jest nieograniczony, i zalicza się szczyty zdobyte przed dniem ustanowienia i wejścia w życie odznaki (choć tylko jako zdobyte jednokrotnie). 

     Spośród osiemdziesięciu szczytów, ujętych w załączonym do regulaminu wykazie, 33 dotyczą Sudetów. Niektóre z nich pojawiają się po raz pierwszy, biorąc pod uwagę odznaki typu „koronnego", np. Lesista Wielka i Szeroka w Górach Kamiennych, Włodarz w Górach Sowich czy Postawna w Górach Bialskich i Złotych. Do wykazu włączono też Jański Wierch, którego wschodnie stoki wraz z kulminacją Węglarza są jedynym fragmentem po polskiej stronie niewielkiego pasma górskiego Jestřebí hory (Góry Jastrzębie), będącego częścią mikroregionu Žácléřsá vrchovina i mezoregionu Broumovska vrchovina. Mimo odrębności geologicznej i morfologicznej od jednostek ościennych, jak Góry Krucze (część Gór Kamiennych), Kotlina Kamiennogórska i Góry Stołowe, prawdopodobnie ze względu na bardzo małą powierzchnię po stronie polskiej nazwa Góry Jastrzębie nie figuruje jeszcze oficjalnie w polskich podziałach fizjograficznych Sudetów.

     W związku z pojawiającymi się od czasu do czasu tu i ówdzie kontrowersjami i dyskusjami, dotyczącymi problemu, które szczyty są faktycznie najwyższe w Górach Kaczawskich, Bardzkich i Bystrzyckich, w wykazie zostały ujęte wszystkie te, które pretendują do miana najwyższych, a więc Baraniec, Maślak i Okole w Gór Kaczawskich, Szeroka Góra w Górach Bardzkich i bezimienna kulminacja na północ od Jagodnej w Górach Bystrzyckich, nazywana przez niektórych „Jagodną pn.". Z tego też powodu niektóre z tych szczytów mają podaną wysokość orientacyjną, gdyż nie ma jak dotąd w literaturze podanych jednoznacznych wartości.

     Rozbieżności co do ustalenia najwyższego szczytu dotyczą także Gór Bialskich i Złotych (cz. Rychlebské hory), gdyż niektórzy uznają za taki Bruska albo Smreka (czasami zwany Trójkrajnym). Jednak w tym przypadku nie zdecydowano się na włączenie do wykazu obu wspomnianych szczytów, ze względu na bliskość Smrka po czeskiej stronie — bezsprzecznie najwyższego wzniesienia całego mezoregionu — zaliczanego do odznaki „Korona Sudetów".

     Podstawą weryfikacji odznaki jest książeczka wycieczek prowadzona przez zdobywającego w formie dzienniczka wycieczek. Zachęcamy do zdobywania odznaki!

Radosław Jan Tokarz
Tekst ukazał się w czasopiśmie "Sudety", nr7(148)/2013

Zobacz także:
książeczki odznak turystycznych w Sudeckiej Księgarni Wysyłkowej 

Markowa odzież sportowa, artykuły sportowe z dużymi rabatami