Dżungla - spektakl dla najnajów

     Spektakl jest podróżą do świata natury – dzikich dźwięków, barw i opowieści snutych bez słów – otwierającego się na doświadczanie wszystkimi zmysłami. Wejść na czworakach do dżungli. Zanurzyć się w jej soczystej, wielobarwnej zieloności. Wsłuchać się w dzikie brzmienia, pulsowanie natury: głosy ptaków, szmer roślin, chrobot owadów, przyjrzeć temu, co tajemnicze i piękne zarazem. Poczuć tę niezwykłą rytmiczną energię.

     Przedstawienie powstało z fascynacji bogactwem amazońskiej dżungli – obszaru najbardziej dziewiczego i zagrożonego jednocześnie, domu tysięcy gatunków owadów, zwierząt i roślin, w którym zachowane zostały naturalne, pierwotne więzi człowieka i przyrody. Twórcy spektaklu chcą podzielić się z widzami refleksją nad tą piękną relacją; poszukać wspólnie korzeni międzyludzkiej bliskości, opartej na rytmach, rytuałach codzienności i harmonii z otaczającym światem.

     „Dżungla” to drugie po „brzUCHU” przedstawienie zrealizowane we Wrocławskim Teatrze Lalek przez artystyczny duet Alicji Morawskiej-Rubczak i Barbary Małeckiej. Do reżyserki i scenografki dołączył Wacław Zimpel, wybitny kompozytor, instrumentalista, laureat Paszportu Polityki 2016. Spektakl wyrasta z nurtu teatru dla najnajmłodszych, rozwijającego się w Polsce już od blisko piętnastu lat. Jego podstawą jest chęć zaproszenia do świata sztuk performatywnych bardzo małych, nawet kilkumiesięcznych, dzieci. Twórcy „Dżungli” wierzą, że spotkanie małego dziecka ze sztuką jest możliwe, a tworzenie dla niemowląt nie wymaga artystycznych kompromisów – wręcz przeciwnie, jest twórczym wyzwaniem, które nieustannie pozwala im się rozwijać.

     Alicja Morawska-Rubczak, reżyserka spektaklu: "Dżungla" powstała z fascynacji Ameryką Południową, a zwłaszcza naturą Amazonii – jej bogactwem, ale i ciągłym zagrożeniem – oraz kulturą izolowanych plemion, żyjących w zespoleniu człowieka i natury. Ważny dla spektaklu, w kontekście jego odbiorców, czyli współczesnych rodzin mieszkających w miastach, jest temat neoplemienności, rozumianej jako potrzeba powrotu do rytuałów, budowania rodzinnych więzi, ale również poszukiwania nowych form uczestnictwa we wspólnocie.

     Kobiety pojawiające się na scenie łączą w sobie siłę i delikatność, mają także wiele wspólnego z  szamankami. Są przewodniczkami po tym świecie, ale jednocześnie poruszycielkami – to one łączą się z naturą, zbliżają do niej, budują relacje, więzi pomiędzy dziećmi i zwierzętami/lalkami oraz żyjącą dżunglą. Ideę spektaklu wyraża myśl amazońskiego szamana Davi Kopenawa Yanomami, który walczył w obronie praw rdzennych ludów Amazonii: „Wszystko ma w sobie życie – drzewo, skała, woda". W spektaklu słyszymy również pieśń plemienia Q'ero z Peru, tradycyjną kołysankę Inków, śpiewaną w jej oryginalnym brzmieniu w języku Quechua: Pachamama mucha naw api... Pachamama to Matka Ziemia, inkaska bogini Ziemi, zapewniająca żyzność i płodność, opiekunka siewu i żniw, łącząca w sobie cztery pierwiastki – Wodę, Ziemię, Słońce i Księżyc. Pieśń ta stała się punktem wyjścia do stworzenia jej polskiej wersji, która pojawia się na końcu spektaklu i mam nadzieję będzie towarzyszyć naszym widzom po wyjściu z teatru. 

[materiały prasowe Teatru Lalek]

Premiera "Dżungli" w sobotę, 7 kwietnia, kolejne spektakle: 8.04, 13.04-15.04 oraz 11.05-13.05.
Szczegóły oraz bilety: www.teatrlalek.wroclaw.pl