Hutberg (Kamenz, Lessingturm)

kota:	294 m
fundator:	Komitet Budowy Wieży Lessinga
konstrukcja:	kamienna
wysokość:	18 m
otwarta:	21 sierpnia 1864 r.
zniszczona:	istnieje

 

    Historia wieży na Hutbergu rozpoczęła się w dniu 24 czerwca 1857 r., kiedy to powstało Stowarzyszenie Budowy Wieży Lessinga. 26 października 1858 r. przedstawiono kosztorys na kwotę 650 talarów, a mistrz murarski Mörbitz zobowiązał się oddać gotową budowlę do pierwszego dnia Zielonych Świąt. W dniu 8 listopada 1863 r. o godzinie 15.00 zatwierdzono miejsce budowy wieży, a 30 marca następnego roku wmurowano kamień węgielny (32 łokcie x 8 łokci czyli 18,1248 m wysokości x 4,5312 m).

     W Zielone Święta 1864 r. wieżę udostępniono zwiedzającym. Kilka miesięcy później, 9 sierpnia 1864 r. garncarze z Kamenz ofiarowali herb miasta, który wmurowano ponad wejściem. Uroczyste otwarcie wieży odbyło się 21 sierpnia 1864 r. Koszt budowy znacznie przekroczył kosztorys i wyniósł 2300 talarów.

     Wieża cieszyła się sporą popularnością i 25 VI 1865 r. otwarto w jej pobliżu restaurację. Kolejnymi ważnymi datami w historii Lessingturm był 31 maja 1866, kiedy to wieżę uszkodził piorun i 14 III 1871 r., kiedy wieża przeszła na własność miasta.

(informacje z tablicy przy wieży)

     Lessing Gotthold Ephraim (1729-1781), był niemieckim pisarzem urodzonym w Kamenz, najwybitniejszym twórcą literatury niemieckiego oświecenia. Studiował filologię klasyczną w Wittenberdze.

     Oddziałał niezwykle mocno na życie umysłowe w Niemczech, przygotowując grunt dla ruchu burzy i naporu. Poglądy filozoficzne skoncentrował na trzech dziedzinach: estetyce, religii i istocie ludzkiego bytu. Stał się jednym z głównych sprawców przewagi w literaturze romantyzmu poezji nad prozą.

     Ze swoich badań nad religią wyprowadził wniosek, że wiara i rozum nie dadzą się ze sobą pogodzić, ponieważ wiara na zawsze pozostanie obca wszelkim dociekaniom naukowym (temu właśnie poglądowi Lessinga przeciwstawił się A. Mickiewicz w balladzie Romantyczność i w Dziadach cz. IV).

     Do najważniejszych dzieł Lessinga należą: Über die Wirklichkeit der Dinge ausser Gott (1760-1765), (1767-1769), Dass mehr als fünf Sinne sein können (1770), Wychowanie rodzaju ludzkiego (1780).

     Debiutował jako dramaturg komedią Młody uczony, wystawioną w Lipsku 1748. Dramat Miss Sara Sampson (1755, wydanie polskie 1959), pisany prozą, uważa się za przełom w niemieckiej dramaturgii. Minna von Barnhelm, czyli Żołnierska dola (1776, polskie wystawienie 1777) to pierwsza klasyczna niemiecka komedia narodowa, Emilia Galotti zaś (1772, wystawienie polskie 1790) wprowadza na scenę bohatera mieszczańskiego zbuntowanego przeciwko feudalnemu despotyzmowi.

      Najwybitniejszym utworem Lessinga jest dramat Natan mędrzec (1779, wystawienie polskie 1790), nawołujący do religijnej tolerancji. Także twórczość krytyczno-teoretyczna, np. rozprawy Laokoon, czyli o granicach malarstwa i poezji (1766, wydanie polskie 1902), zbiór Dramaturgia hamburska (tom 1-2, 1767-1769, wydanie polskie 1956). Po polsku także Dzieła wybrane (tom 1-3, 1959).

(www.wiem.onet.pl)