Mapy, przewodniki
Wyszukiwarka
Kalendarz imprez
Subskrypcja

Nowe wydawnictwa
  • 2024-10-01 13:05

    Dolnośląski Zespół Parków Krajobrazowych wydał reprint mapy szlaków turystycznych w Górach Sowich, wydanej w 1919 roku przez Wydawnictwo Otto Hellmanna w Dzierżoniowie (Reichenbach in Schlesien). Mapa jest w skali 1:50 000, a jej autorem był Hermann Henkel. Mapę można bezpłatnie otrzymać w wałbrzyskim oddziale DZPK, również pocztą, ale w tym wypadku trzeba przesłać na adres oddziału zaadresowaną do siebie kopertę ze znaczkiem

  • 2024-05-19 23:27

    Książka zawiera opisy 112 gatunków roślin chronionych przedstawionych na 230 fotografiach. Opisy dotyczą biologii, ekologii, zagrożeń i ochrony poszczególnych gatunków oraz niepublikowanych w książkach tego typu informacji m. in. z wyjaśnieniem źródła pochodzenia nazw polskich i łacińskich, najnowszych badań z zakresu zapylania kwiatów, medycyny, ochrony środowiska, ziołolecznictwa, magii, zabobonów, architektury, symboliki itp.

  • 2024-05-17 08:15

    Dzieje Środy Śląskiej zawsze cieszyły się dużym zainteresowaniem zarówno historyków oraz regionalistów, jak i jej mieszkańców. Leżące w połowie drogi pomiędzy Wrocławiem a Legnicą miasto dzieliło często losy tych dwóch stolic księstw śląskich, a także przeżywało wzloty i upadki w ramach Korony Czeskiej, Austrii Habsburgów, Prus i Niemiec. W wyniku II wojny światowej Środa Śląska znalazła się w granicach Polski. Poza tą wielką historią miasto posiada wartości, którymi szczyci się do dzisiaj

  • 2024-05-17 08:10

    28 maja 1997 roku. Południe. Z każdą minutą tłum otaczający klasztor w Lubiążu gęstnieje. Napięcie sięga zenitu, gdy z czarnej toyoty wysiada… sam Michael Jackson! Jaki sekret łączy go z opactwem Cystersów? Czy ma to coś wspólnego z mission impossible, którą Tom Cruise planuje na moście nad Jeziorem Pilchowickim? Może Mirosław Hermaszewski, rezolutny chłopak z Wołowa, który w przyszłości spełni swoje nieziemskie marzenie, zdradzi nam...

  • 2024-04-17 11:23

    Zaginięcia zawsze się zdarzały. Niektórzy przepadali bez wieści, innych znajdowano martwych, byli i tacy, którzy celowo zacierali za sobą ślady. Waldemar Wilski rozpłynął się w powietrzu podczas swojego wesela. Tropy biegną równolegle przez nieświęte życie Wilskiego, aż komisarz Sonia Kranz znajduje makabryczny dowód, że zaginiony naprawdę mocno wzburzył komuś krew. Dramatyczny przebieg morderstwa wydaje się nieprawdopodobny, ale ponad sto lat temu na tych terenach wydarzyła się podobna historia

Które z n/w pasm jest Twoim ulubionym?
Sonda
Wizyt:
Dzisiaj: 620Wszystkich: 14211350

Jagodna

kota: 977 m
fundator: GGV
konstrukcja: drewniana
wysokość: 17 m
otwarta: 22 sierpnia 1909 r.
zniszczona: przed 1935 r.

 

     Jagodna stanowi wydłużony masyw rozciągający się na przestrzeni 6,5 km między Przełęczą Spaloną a Przełęczą nad Porębą. Kulminacja Jagodnej (977 m) stanowi też najwyższy punkt Gór Bystrzyckich. Wschodnie jej zbocza opadają stromo ku Rowowi Górnej Nysy, natomiast od zachodu masyw skłania się łagodnie ku malowniczej dolinie Dzikiej Orlicy. Większość góry jest gęsto zalesiona, z wyjątkiem partii szczytowych, na których wiatrołomy odsłoniły widoki, głównie na wschód, w kierunku Krowiarek, Gór Złotych i Masywu Śnieżnika. Można je oglądać idąc szlakiem niebieskim prowadzącym grzbietem masywu.
 
     Ze względu na mało wybitny charakter szczytu i pokrycie lasem, góra długo nie przyciągała uwagi turystów ani kuracjuszy z pobliskiego Długopola Zdroju. Sytuacja zmieniła się gdy w 1909 r. działacze Kłodzkiego Towarzystwa Górskiego (GGV) wznieśli na szczycie 17-metrową drewnianą wieżę widokową, która przetrwała do lat 30. XX w. W 1938 r. oddano do użytku szosę trawersującą wschodni stok Jagodnej, część nie ukończonej tzw. Autostrady Sudeckiej. Prowadząca z Dusznik Zdroju przez Zieleniec, Lasówkę, Przełęcz Spaloną i Gniewoszów do Międzylesia droga jest jedną z najbardziej widokowych szos w Sudetach.
 
     Do 1589 r. grzbiet Jagodnej tworzył zachodnią granicę hrabstwa kłodzkiego, przesuniętą następnie do jej podnóża, w dolinę Dzikiej Orlicy, oddzielającej Góry Bystrzyckie od Orlickich. W 1740 r. rozłożone po obu stronach rzeki wsie podzieliła granica państwowa, która istnieje tu do dziś, choć zmieniły się państwa i ich mieszkańcy. Dawniej gęsto zaludniona dolina stanowi dziś jeden z najdzikszych zakątków Sudetów. Na porośniętych bujnymi łąkami brzegach meandrującej rzeki zobaczyć można porosłe trawą ruiny rozległych dawniej miejscowości, z których pozostały niewielkie, w większości letniskowe osady po obu stronach granicy. 

  • Dodaj link do:
  • facebook.com
 

Komentarze

Komentarz
Facebook