Robert Herzog – biskup z Budzowa
Dzieciństwo
Robert Herzog przyszedł na świat w Budzowie, wówczas Schönwalde, 17 lutego 1823 r. jako syn Józefa Herzoga i jego żony Barbary z domu Herold. Chrzest przyjął Robert w kościele parafialnym św. Wawrzyńca. Wychowywał się w dość skromnych warunkach w otoczeniu swoich dwóch sióstr i trzech braci. Niestety, dziś nie możemy wskazać na dom, w którym urodził się przyszły kapłan, a później biskup, ponieważ został on zburzony jeszcze w XIX wieku. Na jego miejscu wzniesiono nowy budynek.
Już jako dziecko Robert wyróżniał się na tle swojej grupy wiekowej. Był przede wszystkim dobrze wychowanym młodym człowiekiem, dążącym do wiedzy, lubiącym naukę. Dzięki wstawiennictwu matki udało się mu po zakończeniu edukacji w miejscowej szkole, rozpocząć naukę w gimnazjum w Kłodzku.
Czas nauki i powołania
W 1844 r. młody wówczas Robert swoje kroki skierował do Wrocławia, gdzie miał rozpocząć studia teologiczne, zaś w 1847 r. wstąpił do wrocławskiego seminarium duchownego. Święcenia prezbiteratu otrzymał w kościele św. Krzyża. Swoją pracę duszpasterską rozpoczął w Brzegu. W 1850 r. został przeniesiony do Berlina, a w 1857 r. został mianowany administratorem parafii św. Wojciecha we Wrocławiu. W 1862 r. ze względu na jego wybitne zdolności administracyjne i duszpasterskie został skierowany jako proboszcz znów do Brzegu. Jednak jego życiowa droga miała już niedługo znów poprowadzić go do Wrocławia, intelektualnej, historycznej i duchowej stolicy Śląska. W 1881 r. zmarł biskup wrocławski Henryk Förster. Fakt ten miał zmienić dotychczasową sytuację ks. Roberta Herzoga.
Robert biskupem
Jego nazwisko znalazło się na liście nowych kandydatur biskupich, którym przyjrzeć się miał papież Leon XIII. W dniu 15 lutego 1882 roku do stolicy Śląska dotarła informacja, że Rzym mianował nowym biskupem ks. Roberta Herzoga. Pochodzący więc z Budzowa kapłan został kolejnym biskupem diecezjalnym diecezji wrocławskiej. Niestety, czas w którym przyszło mu sprawować swoją posługę przypada na okres „Kulturkampfu”, czyli działań Cesarstwa Niemieckiego, z kanclerzem Otto von Bismarckiem, dążącego do ograniczenia wypływu Kościoła Katolickiego w sprawy administracyjne i państwowe. Przejawiało się to silną ingerencją władz w sprawy Kościoła. Biskup Herzog był wyraźnym oponentem tego typu działań, wyznając ewangeliczną zasadę: „że Bogu należy oddać, co boskie, a cesarzowi to, co cesarskie”. W trakcie swoich rządów odwołał więc proboszczów, którzy swoje parafie objęli z nakazu państwa, pomijając zaś wyłączny przywilej Kościoła w tej sprawie.
Śmierć i pochówek
Biskup Robert Herzog, syn ubogich rolników z Budzowa, syn ziemi ząbkowickiej, zapisał się w dziejach Kościoła Wrocławskiego jako wytrwały głosiciel Słowa Bożego, walczący z nieprawością czasów, w jakich przyszło mu żyć i służyć. Zmarł w swoim pokoju po kilkumiesięcznej chorobie 26 grudnia 1886 r. o czwartej nad ranem. Jego pogrzeb, który miał miejsce 30 grudnia, odprawił arcybiskup Diner. Doczesne szczątki biskupa Roberta Herzoga spoczęły w krypcie biskupa Jodocusa we wrocławskiej katedrze. Jego grób przykrywa marmurowa płyta.