Dolnośląski Zespół Parków Krajobrazowych wydał reprint mapy szlaków turystycznych w Górach Sowich, wydanej w 1919 roku przez Wydawnictwo Otto Hellmanna w Dzierżoniowie (Reichenbach in Schlesien). Mapa jest w skali 1:50 000, a jej autorem był Hermann Henkel. Mapę można bezpłatnie otrzymać w wałbrzyskim oddziale DZPK, również pocztą, ale w tym wypadku trzeba przesłać na adres oddziału zaadresowaną do siebie kopertę ze znaczkiem
Książka zawiera opisy 112 gatunków roślin chronionych przedstawionych na 230 fotografiach. Opisy dotyczą biologii, ekologii, zagrożeń i ochrony poszczególnych gatunków oraz niepublikowanych w książkach tego typu informacji m. in. z wyjaśnieniem źródła pochodzenia nazw polskich i łacińskich, najnowszych badań z zakresu zapylania kwiatów, medycyny, ochrony środowiska, ziołolecznictwa, magii, zabobonów, architektury, symboliki itp.
Dzieje Środy Śląskiej zawsze cieszyły się dużym zainteresowaniem zarówno historyków oraz regionalistów, jak i jej mieszkańców. Leżące w połowie drogi pomiędzy Wrocławiem a Legnicą miasto dzieliło często losy tych dwóch stolic księstw śląskich, a także przeżywało wzloty i upadki w ramach Korony Czeskiej, Austrii Habsburgów, Prus i Niemiec. W wyniku II wojny światowej Środa Śląska znalazła się w granicach Polski. Poza tą wielką historią miasto posiada wartości, którymi szczyci się do dzisiaj
28 maja 1997 roku. Południe. Z każdą minutą tłum otaczający klasztor w Lubiążu gęstnieje. Napięcie sięga zenitu, gdy z czarnej toyoty wysiada… sam Michael Jackson! Jaki sekret łączy go z opactwem Cystersów? Czy ma to coś wspólnego z mission impossible, którą Tom Cruise planuje na moście nad Jeziorem Pilchowickim? Może Mirosław Hermaszewski, rezolutny chłopak z Wołowa, który w przyszłości spełni swoje nieziemskie marzenie, zdradzi nam...
Zaginięcia zawsze się zdarzały. Niektórzy przepadali bez wieści, innych znajdowano martwych, byli i tacy, którzy celowo zacierali za sobą ślady. Waldemar Wilski rozpłynął się w powietrzu podczas swojego wesela. Tropy biegną równolegle przez nieświęte życie Wilskiego, aż komisarz Sonia Kranz znajduje makabryczny dowód, że zaginiony naprawdę mocno wzburzył komuś krew. Dramatyczny przebieg morderstwa wydaje się nieprawdopodobny, ale ponad sto lat temu na tych terenach wydarzyła się podobna historia
W dniu 31 maja (środa) o godzinie 18:00, w ramach cyklu Restauracja Awangardy, zapraszamy do galerii Awangarda BWA Wrocław na kolejne spotkanie poświęcone historii dawnego Pałacu Hatzfeldów. Neoklasycystyczny budynek zaprojektowany przez światowej sławy architekta, dziś jest jedynie cieniem swojej dawnej świetności. Kim byli Hatzfeldowie, jak wyglądał budynek, co znaczył niegdyś dla ul. Wita Stwosza? Na te i inne pytania odpowie dr Jerzy Kos.
Dawny pałacu Hatzfeldów został wzniesiony w latach 1766-1773 przez Carla Gottharda Langhansa według projektu francuskiego architekta Isidore Cannevale. Realizacja rezydencji, będącej prekursorskim dziełem wczesnego klasycyzmu we Wrocławiu i na Śląsku, przyniosła późniejszemu autorowi berlińskiej Bramy Brandenburskiej znaczny rozgłos. Pierwotny barokowy pałac projektu Krzysztofa Hacknera padł w 1760 roku ofiarą wojny siedmioletniej. Odbudowana rezydencja zaliczała się do największych tego typu obiektów nie tylko we Wrocławiu ale w całym regionie. Trzy kondygnacje i mezzanino czyniło z miejskiej siedziby Hatzfeldów znaczący element architektury miasta. Zdyscyplinowana elewacja nawiązująca do najlepszych wzorów włoskiego renesansu należała do najwybitniejszych współczesnych realizacji na skalę środkowo europejską. Po wojennych zniszczeniach pałac nie został odbudowany. W 1966 roku zapadła decyzja o adaptacji „żywej ruiny” do celów wystawienniczych. Od blisko 50 lat budynek mieści galerię Awangarda.
Spotkanie odbywa się w ramach całorocznego programu edukacyjno-autorefleksyjnego galerii Awangarda – Restauracja, w ramach którego zaprosimy Was na wydarzenia związane z budynkiem, jego znaczeniem, historią i przyszłością, specjalne oprowadzenia i spotkania z ciekawymi bohaterami.
Dr Jerzy Kos jest historykiem sztuki i archeologiem. Specjalizuje się w historii architektury europejskiej w XVIII i XIX wieku epoki klasycyzmu i historyzmu, w tym szczególnie śląskiej. W 2016 roku opublikował monumentalne opracowanie Ani centrum, ani peryferie. Architektura pruskiego Śląska w okresie autonomii administracyjnej w latach 1740–1815.
Źródło: bwa.wroc.pl