Dolnośląski Zespół Parków Krajobrazowych wydał reprint mapy szlaków turystycznych w Górach Sowich, wydanej w 1919 roku przez Wydawnictwo Otto Hellmanna w Dzierżoniowie (Reichenbach in Schlesien). Mapa jest w skali 1:50 000, a jej autorem był Hermann Henkel. Mapę można bezpłatnie otrzymać w wałbrzyskim oddziale DZPK, również pocztą, ale w tym wypadku trzeba przesłać na adres oddziału zaadresowaną do siebie kopertę ze znaczkiem
Książka zawiera opisy 112 gatunków roślin chronionych przedstawionych na 230 fotografiach. Opisy dotyczą biologii, ekologii, zagrożeń i ochrony poszczególnych gatunków oraz niepublikowanych w książkach tego typu informacji m. in. z wyjaśnieniem źródła pochodzenia nazw polskich i łacińskich, najnowszych badań z zakresu zapylania kwiatów, medycyny, ochrony środowiska, ziołolecznictwa, magii, zabobonów, architektury, symboliki itp.
Dzieje Środy Śląskiej zawsze cieszyły się dużym zainteresowaniem zarówno historyków oraz regionalistów, jak i jej mieszkańców. Leżące w połowie drogi pomiędzy Wrocławiem a Legnicą miasto dzieliło często losy tych dwóch stolic księstw śląskich, a także przeżywało wzloty i upadki w ramach Korony Czeskiej, Austrii Habsburgów, Prus i Niemiec. W wyniku II wojny światowej Środa Śląska znalazła się w granicach Polski. Poza tą wielką historią miasto posiada wartości, którymi szczyci się do dzisiaj
28 maja 1997 roku. Południe. Z każdą minutą tłum otaczający klasztor w Lubiążu gęstnieje. Napięcie sięga zenitu, gdy z czarnej toyoty wysiada… sam Michael Jackson! Jaki sekret łączy go z opactwem Cystersów? Czy ma to coś wspólnego z mission impossible, którą Tom Cruise planuje na moście nad Jeziorem Pilchowickim? Może Mirosław Hermaszewski, rezolutny chłopak z Wołowa, który w przyszłości spełni swoje nieziemskie marzenie, zdradzi nam...
Zaginięcia zawsze się zdarzały. Niektórzy przepadali bez wieści, innych znajdowano martwych, byli i tacy, którzy celowo zacierali za sobą ślady. Waldemar Wilski rozpłynął się w powietrzu podczas swojego wesela. Tropy biegną równolegle przez nieświęte życie Wilskiego, aż komisarz Sonia Kranz znajduje makabryczny dowód, że zaginiony naprawdę mocno wzburzył komuś krew. Dramatyczny przebieg morderstwa wydaje się nieprawdopodobny, ale ponad sto lat temu na tych terenach wydarzyła się podobna historia
Ja jadłem i uważam, że są pyszne. A co to takiego? Wszystko zaczęło się 24 lipca 2010 roku, na festynie odpustowym w kościele św. Jakuba Apostoła w Krosnowicach. Tego dnia rozstrzygnięto lokalny konkurs, w którym wzięło udział kilka pań starających się stworzyć ciasto, które miało nosić zaszczytne miano reimannki, na cześć Ignacego Reimanna (1820-1885), niemieckiego kompozytora związanego z tą miejscowością (komponował głównie muzykę kościelną, napisał m.in. "Mszę Bożonarodzeniową").
W 2010 roku, w sobotę 18 września, już po raz dziewiąty odbył się w Krosnowicach Międzynarodowy Festiwal im. Ignacego Reimanna w którym wzięły udział cztery chóry (Chór CANTUS z Wambierzyc, Chór Kameralny Uniwersytetu Opolskiego, Chór Cantate Domino z Nowej Rudy oraz St. Thomas Chor Trockau z Niemiec). Impreza udała się znakomicie, a jednym z punktów programu była prezentacja i degustacja ciasta nazwanego reimannką, przygotowanego przez Mieczysławę Machniowską, zwyciężczynię lipcowego konkursu. Podczas krosnowickiego Festiwalu, pani Mieczysława została uhonorowana statuetką, którą wręczył jej Franciszek Piszczek, prezes Towarzystwa Miłośników Krosnowic.
Trudno ocenić ile czasu trwało przygotowanie niemal 200 kawałków ciasta, które 18 września wjechały uroczyście na salę wśród oklasków i fajerwerków. Wrażenie było piorunujące, bowiem każde z ciastek było ręcznie dekorowane, na każdym znalazły się też symbole związane z muzyką - pięciolinia i klucz wiolinowy. Ogrom pracy włożony w ich przygotowanie porażał swoją wielkością, a smak pozostawiał niezatarte wrażenia.
Nie udało nam się zdobyć przepisu i może lepiej - niech pozostanie tajemnicą krosnowickiej imprezy (bo mam nadzieję, że w przyszłym roku znów będzie można spróbować reimannek). Własne doświadczenia kulinarne podpowiadają mi jednak, że reimannka stworzona została z dwóch rodzajów ciasta: francuskiego i biszkoptowego, przekładanych kremem i marmoladą, a na wierzchu ozdobionych kruchym ciasteczkiem oraz białym i czekoladowym lukrem. Jak się prezentowały możecie zobaczyć na zdjęciu, jak smakowały, tylko sobie wyobrazić...
Być może, z czasem, podobnie jak kremówki kojarzą się z Wadowicami, a pierniki z Toruniem, tak reimannki będą nierozerwalnie kojarzone z Krosnowicami?