Mapy, przewodniki
Wyszukiwarka
Kalendarz imprez
Subskrypcja

Nowe wydawnictwa
  • 2024-10-01 13:05

    Dolnośląski Zespół Parków Krajobrazowych wydał reprint mapy szlaków turystycznych w Górach Sowich, wydanej w 1919 roku przez Wydawnictwo Otto Hellmanna w Dzierżoniowie (Reichenbach in Schlesien). Mapa jest w skali 1:50 000, a jej autorem był Hermann Henkel. Mapę można bezpłatnie otrzymać w wałbrzyskim oddziale DZPK, również pocztą, ale w tym wypadku trzeba przesłać na adres oddziału zaadresowaną do siebie kopertę ze znaczkiem

  • 2024-05-19 23:27

    Książka zawiera opisy 112 gatunków roślin chronionych przedstawionych na 230 fotografiach. Opisy dotyczą biologii, ekologii, zagrożeń i ochrony poszczególnych gatunków oraz niepublikowanych w książkach tego typu informacji m. in. z wyjaśnieniem źródła pochodzenia nazw polskich i łacińskich, najnowszych badań z zakresu zapylania kwiatów, medycyny, ochrony środowiska, ziołolecznictwa, magii, zabobonów, architektury, symboliki itp.

  • 2024-05-17 08:15

    Dzieje Środy Śląskiej zawsze cieszyły się dużym zainteresowaniem zarówno historyków oraz regionalistów, jak i jej mieszkańców. Leżące w połowie drogi pomiędzy Wrocławiem a Legnicą miasto dzieliło często losy tych dwóch stolic księstw śląskich, a także przeżywało wzloty i upadki w ramach Korony Czeskiej, Austrii Habsburgów, Prus i Niemiec. W wyniku II wojny światowej Środa Śląska znalazła się w granicach Polski. Poza tą wielką historią miasto posiada wartości, którymi szczyci się do dzisiaj

  • 2024-05-17 08:10

    28 maja 1997 roku. Południe. Z każdą minutą tłum otaczający klasztor w Lubiążu gęstnieje. Napięcie sięga zenitu, gdy z czarnej toyoty wysiada… sam Michael Jackson! Jaki sekret łączy go z opactwem Cystersów? Czy ma to coś wspólnego z mission impossible, którą Tom Cruise planuje na moście nad Jeziorem Pilchowickim? Może Mirosław Hermaszewski, rezolutny chłopak z Wołowa, który w przyszłości spełni swoje nieziemskie marzenie, zdradzi nam...

  • 2024-04-17 11:23

    Zaginięcia zawsze się zdarzały. Niektórzy przepadali bez wieści, innych znajdowano martwych, byli i tacy, którzy celowo zacierali za sobą ślady. Waldemar Wilski rozpłynął się w powietrzu podczas swojego wesela. Tropy biegną równolegle przez nieświęte życie Wilskiego, aż komisarz Sonia Kranz znajduje makabryczny dowód, że zaginiony naprawdę mocno wzburzył komuś krew. Dramatyczny przebieg morderstwa wydaje się nieprawdopodobny, ale ponad sto lat temu na tych terenach wydarzyła się podobna historia

Które z n/w pasm jest Twoim ulubionym?
Sonda
Wizyt:
Dzisiaj: 774Wszystkich: 14211504

Josef Matouschek - znawca Gór Izerskich

Na cmentarzu w Oldřichovie v Hájích. Fot. Waldemar Brygier / NaszeSudetyNa cmentarzu w Oldřichovie v Hájích. Fot. Waldemar Brygier / NaszeSudetyNa cmentarzu w Oldřichovie v Hájích. Fot. Waldemar Brygier / NaszeSudety
Na cmentarzu w Oldřichovie v Hájích. Fot. Waldemar Brygier / NaszeSudety
Na cmentarzu w Oldřichovie v Hájích. Fot. Waldemar Brygier / NaszeSudety
Na cmentarzu w Oldřichovie v Hájích. Fot. Waldemar Brygier / NaszeSudety
2022-12-31 19:13

     Każdy miłośnik Gór Izerskich podczas lektury przewodników czy tekstów krajoznawczych wcześniej czy później natrafi na nazwisko Josefa Matouschka, autora najsłynniejszej chyba mapy tego rejonu. Był on bez wątpienia jedną z najwybitniejszych postaci w historii turystyki regionu.

     Josef urodził się w 1867 roku w czeskiej rodzinie Matoušków w Svárovie koło Tanvaldu. Jego ojciec, również Josef, był początkowo nauczycielem w wiejskich szkołach w Svárovie, Hořením Hamrze i w Zásadzie, a następnie został zatrudniony jako księgowy w svárovskiej przędzalni bawełny Johanna Liebiega. Służył też jako tłumacz w kontaktach między dość licznymi czeskimi pracownikami fabryki a jej niemieckim kierownictwem. Młody Josef i jego rodzeństwo wychowywali się w mieszanym narodowościowo środowisku. Właściciel fabryki, Johann Liebieg, wymagał aby dzieci jego urzędników kształciły się w niemieckich szkołach. Gdy Josef senior zmarł w 1882 roku, Heinrich Liebieg opłacił studia młodych Matoušków. Josef ukończył liberecką akademię handlową, a jego brat František – niemiecki uniwersytet w Pradze (później został nauczycielem w niemieckim gimnazjum w Libercu). Josef po ukończeniu nauki został osobistym sekretarzem Heinricha Liebiega. W tym czasie obaj bracia przyjęli niemiecką pisownię nazwiska.

     Praca u barona Liebiega zapewniła młodemu Matouschkowi bezpieczenstwo finansowe, mógł więc swobodnie oddawać się swojej pasji, którą były podróże i poznawanie ojczystego regionu. Josef aktywnie angażował się w działalność powstałych w latach 80. XIX wieku stowarzyszeń turystycznych. W 1886 roku został członkiem Niemieckiego Towarzystwa Górskiego Ještědu i Gór Izerskich (Deutscher Gebirgsverein für Jeschken- und Isergebirge), a od roku 1890 był członkiem jego zarządu głównego. Przyczynił się też do założenia libereckiej sekcji Niemiecko-Austriackiego Towarzystwa Alpejskiego (DÖAV) oraz do pozyskania przez nie dwóch schronisk górskich w Alpach. Od 1892 roku regularnie pisywał do redagowanych przez swego byłego profesora Franza Hüblera roczników DGVJI, a także do innych czasopism popularyzujących piękno i atrakcje Gór Izerskich, Łużyckich, grzbietu ještědzkiego i ich okolic. Był też członkiem komitetu budowy hotelu górskiego na Ještĕdzie. Razem z profesorem Hüblerem wziął udział w pierwszym znakowaniu szlaków turystycznych w Górach Izerskich.
 


Fragment książki "Mapy Gór Izerskich" z rozdziałem poświęconym Josefowi Matouschkowi
 

     Przede wszystkim jednak był współautorem i organizatorem przedsięwzięć kartograficznych. Przy jego wydatnym udziale powstała wydana w 1900 roku pierwsza mapa turystyczna Ještědu i Gór Izerskich (Touristenkarte für das Jeschken- und Isergebirge). Najbardziej zasłynął jednak jako autor „Specjalnej mapy Ještědu i Gór Izerskich“ (Spezial-Karte vom Jeschken- u. Isergebirge) w skali 1:50 000, wydanej w 1927 roku w nakładzie 10 000 egzemplarzy. Mapa objęła obszar od Gór Łużyckich po zachodnie Karkonosze. Jej wyjątkowość polega na zaznaczeniu i opisaniu ogromnej liczby obiektów: wzniesień, skał, potoków, strumieni, znaczących drzew, pomników, krzyży i kamieni pamiątkowych, dróg, ścieżek, samotnych domów i gospodarstw oraz ciekawostek turystycznych. Jedną z takich ciekawostek jest np. zaznaczona na mapie planowana zapora na Izerze niedaleko osady Orle i zasięg jeziora, które miało zalać Wielką Izerską Łąkę.

     Matouschek w swojej pracy kartograficznej opierał się na podkładzie austriackich i pruskich map wojskowych, ale prowadził również badania w terenie i ustalał lokalizację i nazwy poszczególnych obiektów, rozmawiając z mieszkańcami i robotnikami leśnymi. W 1938 roku przygotował uzupełnione i poprawione wydanie mapy, ale nie zdążył już jej wydać przed wybuchem II wojny światowej. Zachowało się jedynie kilka niekompletnych egzemplarzy.

     Josef Matouschek chętnie podejmował też dalsze podróże. Kilkakrotnie odwiedził Alpy, był też w Kaukazie i Ameryce Północnej. Razem z żoną wybrali się nawet na wyprawę dookoła świata i przez Bliski Wschód, Indie, Chiny i Japonię dotarli do USA. Małżonkowie mieszkali w Libercu, w willi przy dzisiejszej ul. Fučikovej 2.
 


Dom Matouschków w Libercu
 

     Josef nie doczekał wysiedlenia po II wojnie światowej. Zmarł na zawał serca podczas spaceru po Libercu 12 lipca 1945 roku. Jego brat Franciszek zmarł w Wiedniu dwa tygodnie później. Żona Josefa, Maria z domu Goll, została wysiedlona.

     Ze względu na wysiedlenie rodziny i przyjaciół Josefa Matouschka, miejsce jego wiecznego spoczynku długo pozostawało nieznane. Dopiero w 2002 roku Otto Pospíšil z Jablonca nad Nisou znalazł w zapisach metrykalnych informację o tym, że urnę z prochami zmarłego złożono w grobowcu rodzin Goll, Stelzig i Mauerman na cmentarzu w Oldřichovie v Hájích. W tym momencie odnalezienie grobu nie stanowiło już większego problemu. Z inicjatywy członków Izersko-Ještedzkiego Towarzystwa Górskiego grobowiec został wyczyszczony i naprawiono uszkodzone elementy. Jednak po usunięciu zarastających grobowiec pokrzyw na krajoznawców czekały dwie niespodzianki. Pierwszą była widniejąca na płycie czeska forma nazwiska zmarłego. Okazuje się, że pomimo używanego przez Josefa niemieckiego brzmienia nazwiska, w księgach urodzeń, ślubów i zgonów za każdym razem zapisany był jako Josef Matoušek. Drugą niespodzianką jest widniejąca na dole tablicy wymieniającej krewnych żony zmarłego inskrypcja poświęcona zmarłemu w 1912 roku trzyletniemu Waldemarowi Matouschkowi. Z daty jego urodzenia i nazwiska wnioskować można, że może chodzić o syna Josefa i Marii Matouschków. Tymczasem, uważano dotąd, że małżeństwo Matouschków pozostało bezdzietne.

     Stworzona przez Josefa Matouschka mapa okazała się bezcennym źródłem informacji o nazwach miejscowych w Górach Izerskich i lokalizacji drobnych zabytków, gdy po II wojnie światowej większość miejscowej ludności została wysiedlona, a przekazywane z ust do ust historie i opowieści – zapomniane. Wiele powojennych „odkryć“ (i uratowanie) starych krzyży i pomników, a wraz z nimi – historii dawnych mieszkańców nie byłoby bez niej możliwych.

Katarzyna Potocka-Brygier
 

 


Sudecka Księgarnia Wysyłkowa poleca:

 

  • Dodaj link do:
  • facebook.com
 

Komentarze

  • koerle mit pfeifla2023-01-12 10:26

    Spacja jest po literze "M". Wygląda na to, że robi ją automatycznie skrypt, "łamiąc" długi adres nie mieszczący się w jednej linijce komentarza. Tak czy inaczej, mapa - cudo.

  • Waldemar Brygier2023-01-12 09:54

    Uwaga na spację w linku do mapy! Należy ją zlikwidować, inaczej mapa się nie otworzy...

  • koerle mit pfeifla2023-01-12 09:09

    Tu inna mapa Matouschka, turystyczna:
    https://polona.pl/item/touristen-karte-vom-jeschken-u-isergebirge,M TQyNTg3NzAw/0/#info:metadata

Komentarz
Facebook