Dolnośląski Zespół Parków Krajobrazowych wydał reprint mapy szlaków turystycznych w Górach Sowich, wydanej w 1919 roku przez Wydawnictwo Otto Hellmanna w Dzierżoniowie (Reichenbach in Schlesien). Mapa jest w skali 1:50 000, a jej autorem był Hermann Henkel. Mapę można bezpłatnie otrzymać w wałbrzyskim oddziale DZPK, również pocztą, ale w tym wypadku trzeba przesłać na adres oddziału zaadresowaną do siebie kopertę ze znaczkiem
Książka zawiera opisy 112 gatunków roślin chronionych przedstawionych na 230 fotografiach. Opisy dotyczą biologii, ekologii, zagrożeń i ochrony poszczególnych gatunków oraz niepublikowanych w książkach tego typu informacji m. in. z wyjaśnieniem źródła pochodzenia nazw polskich i łacińskich, najnowszych badań z zakresu zapylania kwiatów, medycyny, ochrony środowiska, ziołolecznictwa, magii, zabobonów, architektury, symboliki itp.
Dzieje Środy Śląskiej zawsze cieszyły się dużym zainteresowaniem zarówno historyków oraz regionalistów, jak i jej mieszkańców. Leżące w połowie drogi pomiędzy Wrocławiem a Legnicą miasto dzieliło często losy tych dwóch stolic księstw śląskich, a także przeżywało wzloty i upadki w ramach Korony Czeskiej, Austrii Habsburgów, Prus i Niemiec. W wyniku II wojny światowej Środa Śląska znalazła się w granicach Polski. Poza tą wielką historią miasto posiada wartości, którymi szczyci się do dzisiaj
28 maja 1997 roku. Południe. Z każdą minutą tłum otaczający klasztor w Lubiążu gęstnieje. Napięcie sięga zenitu, gdy z czarnej toyoty wysiada… sam Michael Jackson! Jaki sekret łączy go z opactwem Cystersów? Czy ma to coś wspólnego z mission impossible, którą Tom Cruise planuje na moście nad Jeziorem Pilchowickim? Może Mirosław Hermaszewski, rezolutny chłopak z Wołowa, który w przyszłości spełni swoje nieziemskie marzenie, zdradzi nam...
Zaginięcia zawsze się zdarzały. Niektórzy przepadali bez wieści, innych znajdowano martwych, byli i tacy, którzy celowo zacierali za sobą ślady. Waldemar Wilski rozpłynął się w powietrzu podczas swojego wesela. Tropy biegną równolegle przez nieświęte życie Wilskiego, aż komisarz Sonia Kranz znajduje makabryczny dowód, że zaginiony naprawdę mocno wzburzył komuś krew. Dramatyczny przebieg morderstwa wydaje się nieprawdopodobny, ale ponad sto lat temu na tych terenach wydarzyła się podobna historia
kota: | 1019 m |
fundator: | |
konstrukcja: | drewniana |
wysokość: | |
otwarta: | 1836 r. |
zniszczona: | ok. 1888 r. |
kota: | 1019 m |
fundator: | ÖRGV |
konstrukcja: | żelazna |
wysokość: | 15 m |
otwarta: | 1889 r. |
zniszczona: | 1891 r. |
kota: | 1019 m |
fundator: | Johann von Harrach |
konstrukcja: | kamienna |
wysokość: | 18 m |
otwarta: | 7 września 1892 r. |
zniszczona: | istnieje |
Přední Žalý jest jedną z najbardziej znanych gór w Karkonoszach. Stanowi on zakończenie długiego grzbietu biegnącego w kierunku południowym od Medvědína. Jego wyniosła sylwetka (1019 m npm, dokładnie 1018,7 m) widoczna jest z wielu miejsc i stanowi charakterystyczną dominantę w południowej części Karkonoszy, będąc tym samym doskonałym punktem orientacyjnym. Takim punktem była już przed wiekami, warto bowiem dodać, że Přední Žalý pojawił się już ok. 1585 roku na karkonoskiej mapie Szymona Hüttela, trutnovskiego malarza i kronikarza.
Przez wiele ostatnich dziesięcioleci jedyną budowlą na szczycie była neogotycka wieża widokowa, postawiona w 1892 roku przez hrabiego Jana Nepomuka Františka Harracha, właściciela dóbr jilemnickich, której nadano imię cesarza Franciszka Józefa. Nie była to pierwsza wieża widokowa na szczycie, bowiem już w 1836 roku stanęła drewniana konstrukcja (a przed nią kamienna piramida ułatwiająca obserwację okolicy), która po kilkudziesięciu latach uległa naturalnemu rozkładowi i musiała zostać rozebrana. Na jej miejscu postawiono w 1889 roku 15-metrową konstrukcję stalową, ale była na tyle niestabilna, że większe wiatry powodowały jej spore odchylenia od pionu, co było bardzo niebezpieczne dla turystów. Dodatkowo wejść na nią można było po niewygodnych, stromych stopniach, co również bywało niebezpieczne. Już w 1891 roku zakazano na nią wstępu i jeszcze tego samego roku została rozebrana. W międzyczasie postawiona została drewniana chata z werandą służąca turystom - jej otwarcie miało miejsce 27 lipca 1890 roku. Wzrastający ruch turystyczny skłonił wspomnianego hrabiego Harracha do budowy 18-metrowej, kamiennej wieży stojącej do dnia dzisiejszego. Z wieży rozpościerają się jedne z najlepszych panoram w Karkonoszach. Doskonale widoczne są zachodnie i środkowe Karkonosze, ale także Góry Izerskie, Ještědski hřbet i Czeski Raj. Wprawne oko przy dobrej pogodzi dojrzy Góry Stołowe, Orlickie i Masyw Śnieżnika, a nawet Jesioniki i Białą Górę na przedmieściach Pragi, nie mówiąc już o charakterystycznych sylwetkach Ralska i Bezdězu.